Acht krantenjongens die de Volkskrant en overige titels van de Persgroep rond hebben gebracht, zien vandaag hun gewenste vakantiegeld in rook opgaan. De rechter veegt in hoger beroep de vloer aan met het pleidooi dat ze werknemer zijn en geen onderbetaalde opdrachtnemers. Boven de opdrachtovereenkomsten die zij ooit tekenden stond duidelijk dat het overeenkomsten van opdracht betrof en in de overeenkomst dat het niet om een arbeidsovereenkomst ging. Volgens de krantenjongens pakt de praktijk heel anders uit. Zij stellen kort gezegd dat er sprake is van a) loon, b) gezag en c) een verplichting om persoonlijke arbeid te verrichten. De bestanddelen die nodig zijn om van een arbeidsovereenkomst te spreken. Dus vinden zij dat de Persgroep ‘financieel moet compenseren voor het feit dat geen arbeidsovereenkomst werd aangeboden’. De Persgroep beweert dat a) partijen een opdrachtovereenkomst hebben getekend, dat er b) nauwelijks sprake is van gezag (de kranten moeten op bepaalde adressen een voor bepaalde tijdstippen in de brievenbus liggen en meer dan dat is het niet) en c) dat er helemaal geen verplichting bestaat om de arbeid persoonlijk uit te voeren. Iedereen die niet te jong of te illegaal is mag de krantenwijk overnemen. En zo is dat, zegt de rechter die hiermee aansluit bij wat de belastingrechter al eerder heeft geconcludeerd. Er is geen sprake van een dienstverband, waarbij ‘het hof overweegt dat het bezorgen van kranten van oudsher geschiedt op basis van [opdracht-}overeenkomsten’. Weten we dat ook weer. Nu afwachten of de bezorgers naar de Hoge Raad stappen.
BRON: Das Kapital
